DE DERDE WEEK 30 NOVEMBER - 6 DECEMBER

FRANZ JOSEF GLACIER NAAR WANAKA 30 NOVEMBER

Het weer was mooi en de lucht helder dus zijn we vanuit Franz Josef allereerst naar Lake Matheson, ook wel het spiegelmeer genoemd, gereden. Je ziet vanuit hier ook de bergen "Mount Cook" en "Mount Abel Tasman" en als het meer vlak is weerspiegelen ze dus in het meer. Het was een beetje winderig en het meer dus af en toe geribbeld, de ultieme TOPfoto's hebben we helaas niet kunnen maken. Maar de rondwandeling rondom het meer was de moeite waard en de foto's die we gemaakt hebben ook. Daarna zijn we naar de FOX Glacier gereden, zoals gewoonlijk lijkt een gletsjer van afstand prachtig wit maar als je dichtbij staat is hij vaak grauw en smoezelig. Onze weg vervolgend richting Wanaka kwamen via de Haast Pass door prachtige natuur, met watervallen en mooie bruggen. Daarna kwamen we aan het einde van de middag langs Lake Wanaka en en Lake Hawea gereden, het weer was mooi zonnig en de bergen spiegelden schitterend in de meren ! In het plaatsje Wanaka hebben we een campside aan het meer genomen, wat een uitzicht, met op de achtergrond de bergen compleet met sneeuw op de toppen !! 's Avonds hebben we heerlijk gegeten in het Thais Restaurant van Wanaka een absolute aanrader.


WANAKA NAAR QUEENSTOWN 1 DECEMBER

's Ochtends eerst getankt en vervolgens op route naar Queenstown. Dit ligt in de provincie Otago ook wel het merendistrict genoemd. We hebben ervoor gekozen om vanuit Wanaka via de "Cardrona Valley Road" te rijden. Een fantastische route van 70 km, deels langs een prachtig maar bochtenrijk parcours. In de Crownbergketen kom je op 1200 meter hoogte en heb je een duizelingwekkend uitzicht over het dal van het Wakatipumeer en de Kawaraukloof. Aan het einde van de weg zijn we eerst naar Arrowtown afgeslagen, het schilderachtigste en best bewaard gebleven goudzoekersstadje van Otago. Erg toeristisch maar wel heel leuk om te bezoeken. Na de lunch zijn we doorgereden naar Coronet Peak, het grootste skigebied van het Zuidereiland. Vervolgens kom je nog langs Arthur's Point aan de Shotover River waar je eventueel een tocht kunt maken met de Shotover Jet, waarbij de boot vlak langs de scherpe rotsen vaart, een echte toeristenattractie compleet met video dvd voor de liefhebber. Tenslotte kwamen we in Queenstown aan waar we een campside hebben genomen aan het meer en op loopafstand van het centrum. 's Avonds in het gezellige centrum van Queenstown in een restaurant gegeten en daarna naar een Ierse Pub met life-muziek, 100% gezellie aldaar.


QUEENSTOWN NAAR MILFORD SOUND 2 DECEMBER

In de ochtend zijn we eerst naar Te Anau gereden. We kwamen langs het plaatsje Kingston, helemaal aan de zuidkant van Lake Wakatipu. Daar rijdt als een toeristenattractie nog een oude stoomtrein, waarvan de locomotief nog met kolen wordt gestookt. We waren net op tijd om hem nog zien te vertrekken en enkele leuke foto's te schieten. Rond de middag kwamen bij Lake Te Anau aan waar we allereerst naar de toeristeninformatie zijn gegaan om informatie in te winnen m.b.t Milford Sound, nadat we de campside aldaar geboekt hadden besoten we om na de lunch door te rijden naar Milford Sound. De 120 km lange weg van Te Anau naar Milford Sound wordt ook wel omschreven als '"het achtse wereldwonder". De weg loopt allereerst 30 km langs Lake te Anau en daarna door bossen, riviervlaktes, langs meertjes en vervolgens ga je door de Homer Tunnel. Deze tunnel voert je 240 meter land door de rotsen. Tot slot loopt de weg tot Milford over een afstand van10 km tussen de steile \berghellingen 690 meter omlaag. Onderweg kwamen we voor de derde keer Leo en Ria Bouwman tegen uit Wamel bij Tiel, hele aardige mensen, zij gingen naar dezelfde campside in Milford. Bij aankomst hebben we nog een boottocht geboekt voor de volgende ochtend door Milford Sound, een van de grootste fjorden in het Foirdland National Park (fjordenlandschap) in het zuidwesten. 's Avonds hebben we bij een glaasje wijn nog gezellig zitten babbelen met Leo en Ria over het prachtige New Zeeland. Laat in de avond en de hele nacht heeft het verschrikkelijk hard geregend en hoopten wij dat dit alleen maar gunstig was voor de volgende ochtend m.b.t. onze boottrip.


MILFORD SOUND NAAR TUATAPERE 3 DECEMBER

Gelukkig het was droog en mooi helder weer, dus na het ontbijt richting de haven gelopen voor onze boottocht over het Fjord. Wij hadden voor een kleine boot gekozen die ook de langste rondvaart van circa 2,5 uur maakte. Leo en Ria hadden ook voor deze trip geboekt evenals Hennie en Pieter de Vroom uit Best. Zo zie ja maar weer dat zelfs aan de andere kant van de wereld deze toch ook soms heel klein kan zijn ! We vaarden langs de " Mitre Peak" een 169 mter hoge rotspiek die als een bergreus oprijst uit het water en langs de 162 meter hoge waterval Lady Bowen Falls. Ook hebben we zeerobben op de rotsen zien liggen, die heerlijk lagen te slapen. Na gekeerd te zijn met de boot op de Tasmaanse Zee hebben we ook aan de andere kant nog enkele mooie watervallen gezien en een zelfs letterlijk gevoeld ! We vaarden zo dicht langs de Stirling Falls, de tweede permanente waterval in het fjord die zijn water over 156 meter naar beneden stort, dat je op de zeiljack beschikbaar gesteld door de boot het water op je rug voelde kletteren. Om half een waren we weer terug in de haven en na lunch zijn we onze tocht gaan vervolgen richting de zuidkust en de Catlins. We zijn langs Lake Manapouri, het op een na diepste meer van Nieuw Zeeland, en door de Kepler Mountains gereden. In Clifden bij de "Suspension Bridge" een in 1899 gebouwde hangbrug van hout en staaldraden in Clifden zijn we nog gestopt voor een paar leuke foto' s te maken. De brug is alleen nog te bewonderen maar niet meer in gebruik. In Tuatapere zijn we bij een mooie campside gestopt om circa 5 uur, zodat we nog even buiten konden genieten in de late namiddagzon.


TUATAPERE NAAR INVERCARGILL 4 DECEMBER

De volgende morgen besloten we mede vanwege het mooie weer, dat als we rond de middag zouden arriveren in Invercargill een stadje met een schotse achtergrond, niet meer verder te reizen die dag.
Zo gezegd zo gedaan. 's Middags hebben we een bezoek gebracht aan Bluff een nabijgelegen havenstadje aan de kust en daarna lekker rondgewandeld in Invercargill.


INVERCARGILL NAAR BALCLUTHA 5 DECEMBER

Vandaag gingen we een mooie route maken door de Catlins, een mooi en bijzonder afwisselend gebied. Het lijkt vaak of je door Schotse natuur rijdt. We kwamen heel veel schapen tegen onderweg en prachtige natuur en mooie bergen. Bij Waikaka namen we de afslag naar Curio Bay, hier liggen aan de kust de versteende overblijfselen van een woud dat miljoenen jaren geleden bedolven raakte. Soms zie je in de versteende boomstronken de gefossiliseerde bladeren en takjes. Daar zaten ook twee geeloogpinguins "Yellow Eyed Penguin". De Hoiho of geeloogpinguin, zo genoemd vanwege zijn roep en de opvallend gele band langs de kop, is een van de zeldzaamste soorten ter wereld. Ze leven aan de zuidoostkant van het Zuidereiland en op Stewart Island, de Auckland en Campbell Islands. Sommige stukken aan de kust zijn zelfs verandert in een beschermd pinguinreservaat, omdat ze de pinguins ongestoord willen laten broeden. Het toerisme heeft namelijk ook een negatief effect op de overlevingskans van de kuiken. Je kan dan alleen vanaf een hoger gelegen uitkijkpost proberen ze te zien. In de naastgelegen Porpoise Bay, een mooie baai om te zwemmen, zijn dikwijls ook de zeldzame Hector's Dolfijnen te zien, ze zijn te herkennen aan de opvallende zwart-witte tekening. Alleen....vandaag waren ze er niet...! Daarna kwamen we in een verschrikkelijke regenbui terecht zodat we besloten om ergens te gaan lunchen. Gelukkig werd het na drie kwartier droog en begon de zon weer te schijnen. We zijn toen gelopen naar de "McLean Falls" ', een spectaculaire waterval die over meerdere plateaus zijn water naar beneden stort. We hebben vervolgens een bezoek gebracht, 6 km ten zuidoosten van Owaka, aan Jack's Blowhole een 55 meter diep gat in de rotsen dat via een 200 meter lange ondergrondse gang verbonden is met de zee. Onderweg zagen we ook nog enkele witte lepelaars, in de rivier.Toen zijn we doorgereden naar Roaring Bay een pinguinbroedplaats welke vanuit een uitkijkpost bekeken kan worden. Daar zagen we alleen een volwassen Zeeleeuw (mannetje) liggen te zonnen. Vervolgens naar Nugget Point een vuurtoren gebouwd in 1869 en tevens een uitkijkpunt. Omdat de zon zo prachtig scheen besloten we nog een korte strandwandeling te maken bij Kaka Point, daar vonden we nog enkele Paua (abalone) schelpen van verschillende afmetingen. Ze hebben prachtige regenboogkleuren en worden veelal gepolijst als souvenir verkocht. Tot slot zijn we doorgereden naar Balclutha om deze prachtige en bijzondere dag af te sluiten met een heerlijke schotse maaltijd (o.a. beef & mushroom pie) een lekker glaasje wijn.


BALCLUTHA NAAR DUNEDIN 6 DECEMBER

We zijn in de ochtend op weg gegaan Dunedin. Deze stad ligt aan de punt van een baai en dit gedeelte is heel lang geleden gekocht voor 2400 britse ponden van de Maori's. De eerste naam was New Edingburgh en werd al snel door de Schottten vervangen door Dunedin (Edin on the Hill). Aan de stad Dunedin grenst het schiereiland Otago Peninsula. We hebben eerst een rondrit gemaakt over het schiereiland, een kronkelende bochtige weg direct langs het water en dat allemaal zonder vangrail. Dus oppassen geblazen ! Wij hebben een bezoek gebracht aan Glenfalloch Woodland Garden, prachtige tuinen bij een herenhuis uit 1871. Vervolgens via Portobello naar Taiaroa Head, het uiterste puntje waar dikwijls reusachtige koningsalbatrossen te zien zijn. Zij hebben een vleugelwijdte van 3 meter en zijn de grootste vliegende vogels ter wereld. Om de hoek bij Pipikaretu Beach zitten vaak pinguins. Maar het was heel hard gaan waaien en wij hebben helaas niets gespot buiten honderden zeemeeuwen. Wij zijn via de Highcliff Road teruggereden,met prachtige uitzichten over de bergen en dalen op de Grote Oceaan, naar Dunedin. In de middag hebben we nog een wandeling gemaakt door het citycentrum rondom het Octagon met als zijn bezienswaardigheden. We hebben de First Church alsmede St.Paul' s Anglican Cathedral maar ook Town Hall, Queens Garden en Municipal Chambers gezien. Tot slot in het centrum lekker gegeten en daarna richting campside aan de zuidkant van Dunedin bij St. Kilda Beach. 's Avonds hebben we nog een strandwandeling gemaakt om even letterlijk en figuurlijk uit te waaien !